Πρώτη μας σκέψη για το “Κτίριο Τεχνών Δ.Δασκαλόπουλος” ήταν αυτό να ενσαρκώνει ένα πολυεπίπεδο πλαίσιο μάθησης για τις Τέχνες και την Επιστήμη, ενεργοποιώντας το ρόλο της Αρχιτεκτονικής ως παράγοντα βιωματικής μάθησης. Επιδιώκωντας την επανερμηνεία του τοπίου, και όχι την επέμβαση σε αυτό, σχεδιάστηκε μια αρχιτεκτονική λύση που θα εξασφαλίζει την αρμονική ένταξη του Κτιρίου Τεχνών στο φυσικό και εννοιακό του περιβάλλον. Προς το σκοπό αυτό, έμφαση δόθηκε και στο περιβαλλοντικό αποτύπωμα του Κτιρίου, με μια προσεκτική βιοκλιματική μελέτη για την ενεργειακή απόδοσή του να συνοδεύει το σχεδιασμό και να στοχεύει στη δημιουργία ενός πρότυπου αειφόρου Κτιρίου.

Με βάση τις αφορμές που δίνει το τοπίο, η προτεινόμενη λύση αναπτύσσεται σε δύο χειρονομίες, αυτή της φυτεμένης πλάκας, ως φυσικής συνέχειάς του, και αυτή της επιμήκους δομής, ως ζώνης μεσολάβησης μεταξύ του φυσικού και του τεχνητού χώρου. Συμπληρωμένη από την ιδιαίτερη υλικότητα της κατασκευής, μορφολογικά η τοποθέτηση αυτή επιτρέπει την ομαλή μετάβαση από το φυσικό στο δομημένο περιβάλλον. Ο κτιριακός όγκος μειώνεται και οι δομές που ανακύπτουν αποδίδονται ως κοινόχρηστοι χώροι στο σύνολο της κοινότητας του Κολλεγίου Αθηνών.

Συνολικά, επιχειρήσαμε μια σχεδιαστικά σύγχρονη προσέγγιση της ιδέας ενός εκπαιδευτικού κέντρου αφιερωμένου στις Τέχνες, το οποίο δε θα μπορούσε να μη συνδέεται και με εκθεσιακό χώρο. Σε πρώτο επίπεδο, το εκπαιδευτικό κέντρο τοποθετείται ισόγεια στη βάση της σύνθεσης, κάτω από τη φυτεμένη πλάκα, ευνοώντας τη λειτουργικότητα ενός αρχιτεκτονικού συστήματος αφιερωμένου στην εκπαίδευση. Η φυτεμένη πλάκα του καλλιτεχνικού κήπου, διασπάται τμηματικά και επιτρέπει στο φυσικό τοπίο να εισέλθει στη σύνθεση καταλήγοντας σε εσωτερικά αίθρια, που λειτουργούν ως χώροι εκτόνωσης του εκπαιδευτικού κέντρου. Πρόκειται για ένα εκπαιδευτήριο που αποφεύγει τη συμβατική έννοια της κτιριακής δομής και ευνοεί την αλληλεπίδραση και την ανακύκλωση ιδεών και πρακτικών. Από το πρώτο αυτό επίπεδο προκύπτει το δεύτερο επίπεδο της επιμήκους δομής που φιλοξενεί τον εκθεσιακό χώρο και τη Βιβλιοθήκη Τεχνών και συνδέεται άμεσα, λειτουργικά και αντιληπτικά, αφενός με τον καλλιτεχνικό κήπο και αφετέρου με τις όμορες αθλητικές εγκαταστάσεις.

Ο καινοτόμος αυτός σχεδιασμός του Κτιρίου το καθιστά διακριτό και αναγνωρίσιμο, θέτοντάς το   στο κέντρο του σύγχρονου διαλόγου για την Τέχνη και την Εκπαίδευση. Όραμά μας είναι το “Κτίριο Τεχνών Δ.Δασκαλόπουλος” να αποτελεί πόλο έλξης για την κοινότητα του Κολλεγίου Αθηνών αλλά και τον ευρύτερο καλλιτεχνικό κόσμο, απαντώντας στο αίτημα για μια ολιστική και εξωστρεφή προσέγγιση του φαινομένου της μάθησης.

Η πρόταση της αρχιτεκτονικής ομάδας Fiore Architects κρίθηκε από τους διοργανωτές ως η συγκριτικά βέλτιστη αρχιτεκτονική λύση για την υλοποίηση του έργου, μετά και την διαδικασία αξιολόγησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων των 4 επικρατέστερων προτάσεων που ακολούθησε.

Η πρόταση χαρακτηρίζεται από μια απλή αλλά σαφή συνθετικά αρχιτεκτονική χειρονομία, με συγκριτικά μικρό αντιληπτικά κτιριακό όγκο και μικρό περιβαλλοντικό αποτύπωμα και με ξεκάθαρη λειτουργική δομή (με κύριο χαρακτηριστικό ότι το εκπαιδευτικό κέντρο οργανώνεται σε ένα ενιαίο επίπεδο με όλες τις αίθουσες διδασκαλίας και τα εργαστήρια να έχουν απευθείας εκτόνωση της λειτουργίας τους στον υπαίθριο χώρο, και με την δυνατότητα διάδρασης μέσα από ελεγχόμενη οπτική επαφή μεταξύ των αιθουσών όπου και όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο).

Το προτεινόμενο κτίριο έχει ιδιαίτερο χαρακτήρα και εκπληρώνει το όραμα των διοργανωτών για ένα κτίριο τεχνών διακριτό και αναγνωρίσιμο.

Το κτίριο σε γενικές γραμμές επιλύει με τον βέλτιστο τρόπο τα περισσότερα από τα τιθέντα κριτήρια του διαγωνισμού, καλύπτει πλήρως τις ανάγκες του σύνθετου κτιριολογικού προγράμματος, είναι εύκολα και άμεσα προσβάσιμο από ΑΜΕΑ και τηρεί τους πάσης φύσεως κανονισμούς και δεσμεύσεις, ώστε να μπορεί να αδειοδοτηθεί και να κατασκευαστεί όπως αυτό παρουσιάζεται στις τρισδιάστατες απεικονίσεις και στα σχέδια.